ارتز راهبرنده متقابل (RGO)

 جدید

تعریف ارتز راهبرنده متقابل (Reciprocal Gait Training): ارتز بلند پا (Hip Knee Ankle Foot Orthosis) به همراه باند قسمت پلویک که شامل بادی ژاکت یا شل هایی است که یک اتصال در هر طرف به یک مفصل هیپ با دارا بودن دست کم یک درجه آزادی را شامل می شود. مفصل هیپ بازوهای خاصی دارد که در ناحیه تحتانی با بریس های خاصی که ران پا و پنجه بیمار را حمایت می کنند، به سختی اتصال می یابد.

واژه راهبرنده متقابل از نوع مفصل بکار رفته در این ارتز اقتباس می گردد. زیرا در غیاب عضلات ران، بایستی لگن به شیوه متقابل تحت کنترل در آید. 

ساز و کار (mechanism) این وسیله شامل بریس بلند دو طرفه اندام تحتانی می باشد که مفاصل زانو و لگن آن از نوع مخصوص می باشند. مفاصل لگن به کابل ویژه کشش و فشاری وصل می باشند و قطعه اصلی این سیستم نیز همین کابل است. کابل مذکور در هر مرحله حرکتی، یک مفصل لگن را صاف و قفل می کند و دیگری را آزاد و خم کرده و به جلو می کشاند و بدین ترتیب بدن فرد به طور یکطرفه به جلو کشیده می شود و به طور متناوب با این عمل مراحل حرکت درفرد انجام می شود.

هدف از طراحی ارتز راهبرنده متقابل، تامین یک روش طبیعی تر و کارآمدتر برای راه رفتن و جابجایی است.  

کاربرد ارتز راهبرنده متقابل: 

۱. صدمات طناب نخاعی (Spinal Cord Injury): تحقیقات نشان می دهد که اغلب استفاده کنندگان از ارتزهای بلند دوطرفه، در استفاده از ارتزهای خود در نتیجه ی تاثیرات استرس زای بیش از حد روی اندام فوقانی شان، صرف انرژی بالا و سرعت کم راه رفتن، صرف نظر می کنند. در ایالات متحده سرانجام اغلب بیماران حرکت با ویلچر را ترجیح می دهند، زیرا سریع تر و آسان تر از راه رفتن با ارتزهای دوطرفه است، مخصوصا برای مسافت های طولانی. 

تکنولوژی ارتزی جدید، ارتزهای راهبرنده متقابل، اجازه می دهد تیم توانبخشی ارتزهای کنترل ایستادن را برای این بیماران لحاظ نمایند، مخصوصا برای آنهایی که تا حدی قدرت عضلات فلکسور و اکستانسور هیپ را دارند.

۲. میلومننگوسل:

منبع: معرفی ارتزهای RGO و کاربردهای آن => مؤلفان: م. عراضپور٬ ر. وهاب کاشانی٬ س. م. ابراهیم موسوی؛ ناشر: انتشارات دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی