نکاتی در مورد اختلالات فراگیر رشد با تاکید بر اوتیسم

اختلال اوتیستیک ( که به اوتیسم کودکی هم معروف است)٬ مشهورترین اختلال این گروه٬ با تخریب پایدار در تعامل اجتماعی متقابل٬ انحراف ارتباطی و الگوهای رفتاری کلیشه ای محدود مشخص است.

 طبق چهارمین چاپ راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-4)، کارکرد نابهنجار در زمینه های فوق باید در ۳ سالگی وجود داشته باشد.

بیش از دو سوم افراد مبتلا به اختلال اوتیستیک عقب ماندگی ذهنی دارند٬ اما این شرط برای تشخیص گذاری لازم نیست. 

ملاک های تشخیصی DSM-4 برای اختلال اوتیستیک 

---

 

A- وجود مجموعا شش مورد (یا بیشتر) از (۱)، (۲)، (۳)، با حداقل دو مورد از (۱) و یک مورد از (۲) و (۳). 

     (۱) تخریب کیفی در تعامل اجتماعی٬ که با دست کم دو تا از موارد زیر تظاهر می کند: 

       (a) تخریب بارز در استفاده از رفتارهای غیرکلامی متعدد نظیر نگاه چشم در چشم، حالت چهره، وضعیت اندامی، و حالات تنظیم کننده تعامل اجتماعی 

       (b) ناتوانایی در برقراری رابطه با همتاها متناسب با سطح رشد. 

       (c) فقدان جستجوی خودانگیز برای مشارکت در لذات، علائق یا پیشرفت با سایر افراد (مثل فقدان نشان دادن، آوردن، یا اشاره به اشیاء مورد علاقه). 

       (d) فقدان تقابل هیجانی یا اجتماعی 

     (۲) تخریب کیفی در برقراری رابطه که با دست کم یکی از موارد زیر تظاهر می کند: 

       (a) تاخیر یا فقدان کامل رشد زبانی (بدون تلاش برای جبران از راه های دیگر مثل ژست ها یا حالات چهره). 

       (b) در افرادی که تکلم کافی دارند، تخریب بارز در توانایی شروع یا ادامه مکالمه با دیگران. 

       (c) استفاده قالبی یا تکراری از زبان یا زبان ویژه. 

       (d) فقدان بازی های نمودی خودانگیز یا بازی تقلیدی جمعی متناسب با سطح رشد. 

     (۳) الگوهای محدود تکراری و قالبی در رفتار، علائق، و فعالیت ها، که با دست کم یکی از موارد زیر تظاهر می کند: 

       (a) اشتغال ذهنی مفرط با یک یا چند الگوی کلیشه ای و محدود علاقه که از نظر شدت یا تمرکز نابهنجار است. 

       (b) چسبندگی ظاهرا انعطاف ناپذیر به برخی عادات و آداب بیفایده. 

       (c) ادا و اطوار حرکتی تکراری و قالبی (مثل پیچش یا حرکت شبیه بال زدن دستها یا انگشتان، یا حرکات پیچیده کلی بدن) 

       (d) اشتغال ذهنی مداوم با اجزاء و اشیاء.

B- تاخیر یا عملکرد نابهنجار اقلا در یکی از زمینه های زیر، با شروع در سن زیر ۳ سالگی: (۱) تعامل اجتماعی، (۲) استفاده از زبان در تعامل اجتماعی، یا (۳) بازی نمادی یا تخیلی. 

C- با اختلال رت یا اختلال فروپاشی کودکی قابل توضیح بهتر نیست. 

منبع: خلاصه روانپزشکی علوم رفتاری-روانپزشکی بالینی کاپلان، جلد سوم، ترجمه دکتر نصرت الله پورافکاری