اهداف درمان اسپاستی سیته در فرد با ضایعه نخاعی

اسپاستی سیته (Spasticity) از عوارض شایع ضایعه نخاعی (Spinal Cord Injury) می باشد که تقریبا ۶۷ درصد بیماران را مبتلا می کند؛ و به صورت مقاومت وابسته به سرعت در کشش پاسیو تعریف می شود.

پاتولوژی اسپاستی سیته که همراه با ضایعه ی نورون حرکتی فوقانی می باشد به طور کامل درک نشده است. یک فرضیه این است که فقدان مهار سوپرااسپاینال منجر به انقباض تکراری عضله می شود. عوامل شناخته شده ای که اسپاستی سیته را تشدید می کنند دربرگیرنده ی عفونت٬ فشار روانی٬ تغییرات آب و هوا٬ ماندن طولانی در وضعیت طاقباز٬ تحریکات آزارنده زیر سطح آسیب نخاعی نظیر زخم فشاری می شوند. وجود اسپاستی سیته به تنهایی دلیلی برای ارائه ی درمان نیست بلکه زمانی درمان مناسب است که این اسپاستی سیته مانع کارکرد٬ استفاده از اسپلینت٬ خواب٬ یا درد برای بیمار باشد. درمان ممکن است شامل مداخلات موضعی یا سیستمیک باشد. قبل از شروع درمان باید اهداف واضح را با بیماران و مراقبان پی ریزی نمود.  

اهداف درمان اسپاستی سیته

کاهش درد. جلوگیری یا کاهش عوارض پزشکی (برای نمونه: زخم های فشاری یا کانترکچرها).  تسهیل فعالیت های روزمره ی زندگی  بازتوانی آسان  ذخیره ی زمان مراقب  بهبود خواب  تسهیل جابجایی کارکردی  کاهش تکرار یا شدت اسپاسم ها

 

منبع: Essential Physical Medicine and Rehabilitation با ویراستاری دکتر  Grant Cooper، سال ۲۰۰۶